Moja wizja świata wyłaniającego się z uczucia które dla mnie jest jak „wiatr” łączący mnie z życiem wszystkiego, jak sznur łączący mnie ze Źródłem, jak głos Boga rozbrzmiewający we wszystkim.

Jest to próba ubrania w słowa tego co na ziemi odkrywam przez magnetyzm, przez pasję, przez radość zakochania w swym istnieniu Jestem.

Ta wewnętrzna potrzeba, by każdy atom w mym ciele był rozświetlony poznaniem siebie samego, jest drogą dla mnie w której świadomością ogarniam każdy gest, czyn, każdy oddech.

Opisując swoje doświadczenia, dzieląc się swoją historią, wyrażając się w relacjach szacunku, szczerości i otwartości w rytmie serca i bębna, kroczyć owa drogą „muszę”, w wietrze usłyszanego przeze mnie zawołania — Jestem. (napisane — 2015.03.15)

Książka zawiera teksty w formie wierszy, prozy i esejów które wyrażają moje doświadczenia odkrywania siebie.

Dla Serca Mego w Tobie bijącego.

Dla Serca Twego we mnie obecnego.

Dla tańca naszego, słońca z księżycem na niebie objawionego.

Dla spojrzenia łączącego wieczność z ulotnością, by tworzyć światło.

Te Słowa Wiatru przynoszę, by Kochać Ciebie w sobie.

One są wolne od taktu w rytmie serca.

Mariusz Alin

Fragmenty ksiązki:

"Ciało jest jak czuły instrument który wydaje dźwięk, a umysł jest jak ten, który pisze nuty, stawiając granice w czasie i przestrzeni, czyni lustra, by Boska Iskra w ciele mogła odkrywać siebie, w tańcu i śpiewie."

"To jest Smutek Radosny. Smutek, bo on żegna wszystko, z czym utożsamialiśmy się jako odtwarzający role w teatrze życia, a radosny, bo przynosi tak długo szukaną ulgę w postaci — WIEM KIM JESTEM."

"Przepraszam Cię, że Cię krzywdziłem, byłem wtedy nieświadomy, a zarazem Wiatrem pędzony, byś umiał mi w końcu wybaczyć, czyli przytulić swego oprawcę dla końca tej sceny i początku nowej."

"Podejdź bliżej do stołu uczty, by roześmiać się z obfitości, że wszystko to czego szukałeś, to za czym tęskniłaś jest w świętym teraz. Zatrzymaj się i bierz z wdechem i dawaj z wydechem. Wymiana jest niezbędnym elementem życia."

"Wiem, to jest niewygodne, to co piszę. Bo pozorna surowość DZISIAJ aż boli, obdzierając z tych zdolności paranormalnych egotycznego umysłu. Zdolności „ja wiem” więcej niż dzisiaj."

"Jestem Bogaty. Och, trudno mi to przyjąć… Bo to myśl, która przeciwstawia się tym chwastom wyhodowanym w ogrodzie Twego umysłu. To historie o braku, o wybrakowaniu, o tym, że nie jestem taki, jaki powinienem być, że nie mam tego, co powinienem mieć, itd.

Umysł zawsze stworzy opowieść o tym, że jeszcze troszkę, jeszcze więcej oczyszczenia, jeszcze mały kroczek ku czemuś, co będzie jutro. Czyni to po to, by zabrać nas od tego co dzisiaj, od pełni osadzonej w Tu i Teraz."